Historia teatru w antycznym Rzymie

Kategoria:

W dzisiejszych czasach sztuka teatralna raczej nie podniosła się z upadku. Jeszcze na początku naszej ery budowano spektakularne teatry, otwarte bezpłatnie i czynne cały dzień. W dawnych czasach w teatrach spędzano znaczną część wolengo czasu. Choregiami zwano specjalne podatki nakładane na zamożnych Rzymian, z dochodów z których pokrywano koszty produkcji teatralnych. Efekty specjalne cieszyły się uznaniem wśród widzów, stosowano także maszyny sceniczne, to stąd pochodzi zwrot "deus ex machina", bóg z maszyny [scenicznej]. Pierwsze spektakle odnotowano w zapisach historycznych Rzymu w 364 r. p. n. e. Już w II w. p.n.e. uformował się związek zawodowy pisarzy teatralnych (collegium poetarum). Do dziś zachowały się nieliczne rzymskie sztuki komediowe, dramaty. Doszło nawet do urzędowych ograniczeń działalności teatrów ze względu na obsceniczny charakter niektórych przedstawień.

Pierwsza Opera- Opera Pompei

W roku 55 p.n.e. Pompejusz zlecił budowę pierwszego bardzo dużego teatru, sprytnie omijając za pomocą kruczków prawnych różne ograniczające te działania przepisy urzędowe. Mieścił on 10 tysięcy widzów, pierwszą sztukę uświetniono występem 600 lwów, 410 panter, nosorożca i 18 słoni. W roku 66 n.e. podczas wizyty króla Tiridatesa scenę i zewnętrzne ściany teatru władca Neron kazał pokryć złotem, a widownię zadaszono purpurowym velarium. Velarium w starożytnym Rzymie było płócienną osłoną, rozpinaną w czasie upałów na masztach wokół amfiteatrów lub teatrów aby ochronić widzów przed słońcem. W przypadku wielkich aren scenicznych, welaria liczyły do 240 masztów i były rozpinane nawet przez 1000 pracowników, często doświadczonych marynarzy, jak w przypadku rzymskiej areny Koloseum mogącej pomieścić 50 tys. widzów. Ogłaszając informacje o spektaklach, wyraźnie wspominano że rozpięto welaria dla wygody widzów.