Z lektury opisów poprzedzających poprzednią wojnę światową jakoś mocno pamiętam opowieść o lufciku. Otóż jeden z badaczy tamtej sytuacji pisał o lufciku: że przez pewien czas ten lufcik jeszcze był otwarty, jeszcze można było uciec z coraz bardziej tonącego okrętu, ale przychodził dzień kiedy lufcik nagle się zatrzaskiwał, nie było już powrotu, ucieczki z tonącego statku. Nagle - nie było juz ucieczki od coraz bardziej pogarszającej się sytuacji gospodarczo-politycznej.

Gdy I Rzeczpospolita traciła swoją niepodległość i niezawisłość, to nie było to jakimś jednorazowym zdarzeniem, ale było to serią bardzo złych decyzji. Taka seria złych decyzji ma częto skutki których nie można już krótkoterminowo odwrócić. Seria złych decyzji może wywołać konsekwencje których już nie można zatrzymać ani odwrócić. Skutki takich działań mogą być trwałe i nieodwracalne.

W czasach nowożytnych Rzeczpospolita Polska bardzo rzadko i bardzo krótotrwale była państwem niezawisłym. I Rzeczpospolita w czasach nowożytnych bezustannie niemalże staczała się po równi pochyłej, do momentu rozbiorów. W czasach  współczesnych II Rzeczpospolita utrzymała się tylko 20 lat, zaś trzecia Rzeczpospolita... Ach, sami Państwo widzą jak nietrwałą konstrukcja okazał się ów domek z kart, który rozpadł się ledwie w dwa-trzy lata. 

opr. A. F.