W historii świata są jednak władcy którzy- budowali okazałe rezydencje prywatne, i mieli za sobą większość ludu, w odróżnieniu od ukraińskiego satrapy i jego dziwnej rezydencji.  Uznawano ich za niepoprawnych marzycieli, ale - sądząc z doniesień historyków, lud był z nimi, mimo że ich plany budowlane przerażały rządy państw którymi wystawnie rządzili. Powstałe rezydencje nierzadko porażają megalomanią, jednak ich twórców nie obalił lud. To jedną z nich widzimy w czołówce bajek Walta Disneya, i jest to- prawdziwa, istniejąca budowla.

W przypadku Ludwika II, podejrzewa się że zabito go przy próbie ucieczki z niewoli, w której się znalazł po odsunięciu od władzy z powodu sfabrykowanych opinii o jego chorobie psychicznej. Przypuszczalnie jednak to jego plany budowy bizantyjskiego pałacu kapiącego od złota były dla przerażonej jego wielomilionowymi długami najbardziej przerażające, choć- z historycznej perspektywy jego budowle okazały się żyłami złota z dochodów turystycznych dla jego kraju- Bawarii.  W ciągu jednego pokolenia wydawał rodzinną fortunę gromadzoną przez 800 lat. Brak środków prywatnych, spowodował tylko że król wysyłał posłańców do innych władców, których z kolei zatrzymywał rząd bawarski.

Nie więcej niż sześć tygodni po śmierci króla, regent Luitpold ogłosił niedokończony jeszcze pałac otwartym do płacących za wstęp gości. Administratorzy nieruchomości Ludwika mogli dzięki tym wpływom zrównoważyć koszty długów budowlanych już w 1899 roku. Od tego czasu aż do I wojny światowej, Neuschwanstein był stabilnym i lukratywnym źródłem dochodów dla Domu Wittelsbachów, możliwych inspiratorów śmierci rozrzutnego krewnego. Rzeczywiście, zamki Ludwika były prawdopodobnie największym źródłem dochodów uzyskanych przez bawarskiej rodziny królewskiej, w ciągu ostatnich lat przed 1914 rokiem. W celu zapewnienia sprawnego przebiegu wizyty, niektóre pokoje i budynki zostały ukończone w pierwszej kolejności. Początkowo goście mogli swobodnie poruszać się w pałacu, powodując że meble zużywały się szybko. 

Neuschwanstein to zamek znajdujący się niedaleko Füssen w południowej Bawarii w Niemczech, w pobliżu zamku Hohenschwangau i granicy z Austrią. Budynek powstawał od 1869 roku jako wyidealizowany średniowieczny zamek rycerski dla króla bawarskiego Ludwika II Wittelsbacha. Wstępny projekt opracował Christian Jank, a rozwinęli go Eduard Riedel i Georg von Dollmann. Król przeżył w zamku tylko kilka miesięcy i w podejrzanych okolicznościach zmarł jeszcze przed ukończeniem budowy.

Szkic projektowy z 1869 wyraźnie wzoruje się na kształcie zamku Wartburg, ale jest wzbogacony dekoracjami z epoki romantyzmu. Baszta obronna po lewej stronie i basteja na pierwszym planie po prawej nie zostały zbudowane, cc wikimedia

Koloryzowana fotografia z końca XIX wieku, cc wikimedia

Kolorowe odbitki z XIX wieku z zamkowymi wnętrzami, cc wikimedia

Neuschwanstein jest najsławniejszym spośród zamków Ludwika II i jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych Niemiec. Każdego roku zwiedza go ponad 1,3 miliona turystów czyniąc go najbardziej dochodową atrakcją turystyczną Bawarii. Często nazywany „zamkiem z bajki” Neuschwanstein jest udostępniony do zwiedzania przez prawie cały rok. Architektura i wystrój wnętrz są naznaczone romantycznym eklektyzmem z XIX wieku, zaś sama budowla jest jednym z najważniejszych dzieł historyzmu. Budowa była przez dwa dziesięciolecia największym pracodawcą w regionie. Zamek, jak się okazuje, powstał z prywatnych pieniędzy władcy, i nie obciążał budżetu kraju którym rządził.  W sezonie od czerwca do sierpnia, Neuschwanstein ma aż 6000 odwiedzin dziennie, a goście bez wcześniejszej rezerwacji mogą czekać kilka godzin. W 2004 roku zamek przyniół ok. 27-milionowy dochód w PLN (ok. 6,5 mln euro) z biletów wstępu.

Jej pomysłodawcą był król- pacyfista, jednak z najbardziej ekscentrycznych postaci w historii. przyczyniły się walnie do izolacji króla, który bez reszty oddał się sztuce i budownictwu. 9 czerwca 1886 Ludwik II został oficjalnie uznany za niepoczytalnego i faktycznie pozbawiony tronu w wyniku spisku zawiązanego przez wrogich mu ministrów z jego stryjem, księciem Luitpoldem, na czele. Rządy objął regent. Król następnie został przewieziony do zamku Berg, nad jeziorem Starnberger See, na południe od Monachium. Niejasna jest jego śmierć w jeziorze Starnberg, rozważane było samobójstwo i morderstwo. Ta ostatnia hipoteza jest uważana w świetle najnowszych dowodów za najbardziej przekonywującą. 

13 czerwca 1886 odnaleziono ciało Ludwika i jego lekarza Bernharda von Guddena, w jeziorze Starnberger See, niedaleko brzegu. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych władców w całej historii Niemiec. Jego postać wciąż budzi żywe emocje i spory. W pamięci swoich poddanych zapisał się jako król-pacyfista (starał się unikać konfliktu zbrojnego z Prusami, a później z Francją). Ludwik był ekscentryczną osobą, np. utożsamiał się z Parsifalem. Jego dziwactwo (przez niektórych uznawane za chorobę psychiczną) postępowało wraz z kolejnymi niepowodzeniami w polityce zagranicznej i wewnętrznej. Pod koniec rządów praktycznie odseparował się od świata, spędzając czas w swoich baśniowych pałacach w Alpach.

Najsłynniejszy z nich, Neuschwanstein, nigdy nie został ukończony, lecz mimo to jest jedną z najpopularniejszych niemieckich atrakcji turystycznych i symbolem Bawarii. Wielu współczesnych badaczy uważa, że "nietypowe" zachowania bawarskiego króla nie wynikały z obłędu, lecz stresu i problemów nieodłącznie związanych ze sprawowaniem władzy przez wrażliwą jednostkę. Przypuszcza się że był homoseksualistą. Według Paula Verlaine’a był „jedynym prawdziwym królem tego [XIX] stulecia".

opr. A. Fularz na podst. Wikipedii