SOMMER: Ile lat ma Polska
Odkłamywanie polskiej historii najnowszej postępuje coraz szybciej i być może zbliża się do pewnego przełomu, w czym ma swój udział i środowisko naszego tygodnika. Zupełnie inaczej rzecz ma się z polską historią najstarszą. Ta, w zasadzie, w jej akademickim wydaniu, ewoluuje nadzwyczaj powoli i brak w niej skłonności do przełamania skostniałych paradygmatów. Tymczasem najnowsze odkrycia naukowe wskazują, że są one nie tylko skostniałe, ale w większości po prostu nieprawdziwe.
Już kilkanaście lat temu okazało się, że analiza genetyczna współczesnych populacji wskazuje, iż nasi przodkowie pojawili się w dorzeczu Odry, Wisły i Dniepru znacznie wcześniej, niż sądzono, i w sposób zwarty zamieszkują te regiony od co najmniej 3 tys. lat. Co więcej, nie dotarli do obecnej Polski z subkontynentu indyjskiego, tylko odwrotnie – jakaś ich część w pewnym momencie wywędrowała z obecnej Polski do obecnych Indii.
Sam zaś obszar naszego kraju wcale nie był wielką prapuszczą, lecz nieźle zagospodarowanym terenem. Dość powiedzieć, że tylko na obecnym terytorium Polski archeologowie doliczyli się już ponad 2,5 tys. grodzisk, czyli umocnionych siedlisk ludzkich. W samej Warszawie było ich kilka.
Padł też mit o braku w starożytnej Polsce budowli kamiennych. Niedawne odkrycia ze słynnej Góry Zyndrama w pobliżu Maszkowic, które też zresztą opisywaliśmy kilka miesięcy temu, wskazują, że takie budowle nie tylko istniały, ale w swoich czasach musiały robić wrażenie swoją skalą. W tym roku obchodziliśmy 1050 rocznicę chrztu Polski, czyli symbolicznej daty, od której oficjalnie liczy się jej państwowa ciągłość. Jednak jej historia tak naprawdę jest znacznie, znacznie dłuższa i wysiłki historyków powinny być skierowane na to, by tę białą plamę powoli zacząć wypełniać.
Zarówno poprzez badania genetyczne, archeologiczne jak i ponowną krytyczną analizę źródeł odrzuconych w XIX i XX wieku zgodnie z niepisaną, ale obowiązującą zasadą, że prawdę o Polakach archiwizowali tylko Niemcy. Bo przecież te najnowsze odkrycia są w zadziwiający sposób zbieżne z przekonaniami naszych przodków o ich sarmackim i starożytnym pochodzeniu. Jednak w pewnym momencie tę tradycję w całości uznano za legendę, a jej wytwory literackie za apokryfy.
Może czas by krytycznie przejrzeć powody, dla których tak się stało, i sprawdzić, na ile są one nadal racjonalne – zwłaszcza że współczesna humanistyka ma metody na sprawdzania, za którymi mitami ukryta jest prawda, a które zostały po prostu wymyślone. (...)
wg Najwyższy CZAS! w sieci FB