Al. Masudi

Wzmianka o Słowianach, ich siedzibach, historii ich królów i ich podziale na szczepy. Słowianie należą do potomków Madaja, syna Jafeta, syna Noego; od nich wywodzą się wszystkie narody słowiańskie i od niego schodzą się ich genealogie; takie jest podanie wielu uczonych ludzi, którzy trudzili się w tej sprawie. Ich siedziby znajdują się na północy i rozciągają aż do zachodu. Oni dzielą się na różne szczepy, które się wzajemnie zwalczają. Mają oni królów, z których jedni wyznają chrześcijaństwo, a mianowicie wyznanie jakobickie [scil. niestoriańskie], drudzy zaś nie posiadają żadnej księgi objawienia i nie słuchają żadnych przepisów religijnych, ale są poganami, którzy nic nie wiedzą o prawdach wiary. Tworzą oni liczne narody. Otóż między nimi jest jeden [naród], przy którym z dawna od samego początku była władza; jego król nazywał się Madżag. Naród ten zwie się Walinjana; i temu narodowi zwykły się były podporządkowywać pozostałe plemiona słowiańskie, ponieważ przy nim była władza i inni ich królowie jej ulegali.

Za tym ludem słowiańskim następuje Ostotrana, którego król dzisiaj nazywa się Basqlabic; następnie Dulaba, którego obecny król nazywa się Wanic-slaf; następnie Namdżin, którego król nazywa się Girana. Ten naród jest najdzielniejszy i najbardziej przedsiębiorczy wśród Słowian. Potem Manabin, którego władca nazywa się Ratimir.

Następnie plemię Surbin, lud którego się boją Słowianie z powodów, które za długo byłoby wyliczać, i z powodów przymiotów, o których za wiele byłoby opowiadać, a także, ponieważ pozbawieni są oni religii, której by podlegali. Dalej idą Morawa, Chorwatin, Sachin, Gussanian, Branciabin. Co się tyczy imion królów niektórych tych narodów, które wymieniliśmy, to są to stałe miana ich królów. Wyżej wymienieni Serbowie palą samych siebie, jeśli umrze ich król lub władca, jak i jego konie. Obyczaje ich są w tym podobne do obyczajów Indów. O rzeczach tych nadmienialiśmy w wcześniejszych miejscach niniejszej książki, gdzie opowiadaliśmy o Kaukazie i o Chazarach [gdzie] są jeszcze Słowianie i Rusowie i że oni się spalają. Ten szczep i inne odłamy Słowian rozciągają się na wschód i są daleko od zachodu.

Pierwszym z państw słowiańskich jest państwo ad-Dir, które posiada rozległe miasta, liczne pola uprawne, rozliczne wojska i przeróżne uzbrojenie. Kupcy muslimscy nawiedzają ich siedzibę z różnorakimi towarami. Temu państwu słowiańskiemu najbliższe jest państwo al-Firag, które posiada kopalnię złota, miasta, liczne uprawy, przeliczne wojska i wielką siłę zbrojną. Ono zwalcza Romejczyków, Franków, Bazkarda i inne ludy. Wojna między nimi prowadzona jest ze zmiennym szczęściem. Najbliżej tego Państwa słowiańskiego leży państwo Turk (Węgier). Ten [tj. al-Firag?] lud jest najładniejszym kształtem, najliczniejszy i najdzielniejszy między Słowianami.

Słowianie składają się z wielu narodów i odmian, których opisu i podziałów książka niniejsza nie chce doprowadzać do końca. Wspomnieliśmy już na początku dzieje króla, któremu panujący ich w dawnych czasach podlegali królowi Madżak, władcy Walinjana... Lud ten jest wśród plemion słowiańskich najczystszej krwi; był on czczony pośród ich narodów i mógł się między nimi powoływać na stare zasługi.

Potem nastała niezgoda między ich narodami rozluźniła się ich organizacja i poszczególne narody skupiły się w sobie; każdy naród powołał króla nad sobą według liczby ich królów, o których wspomnieliśmy, z powodów, o których za długo byłoby rozprawiać.

Wolny przekład tłumaczenia J. Marquarta op.cit. 101-108- tekst Rkp. A Złotych Łąk, który jest bardzo zbliżony do niżej cytowanej relacji al.Bekriego. Brzmi on: ''Przed obecną epoką był król, który zebrał innych królów i którego słuchały wszystkie ich plemiona. Nosił on pospolite imię Madżik, które nadaje się każdemu ich władcy''

al.Bekri

''Stanowią Słowianie liczne, różniące się od siebie plemiona. W ubiegłych czasach zebrał ich razem pewien król, noszący tytuł Maha. Był on z ich plemienia zwanego Wolinan [lub: Wolinana], a to plemię jest wielce poważane wśród nich. Potem poróżnili się między sobą, tak że ustał u nich ład; a plemiona ich potworzyły oddzielne grupy, zaś nad każdym plemieniem ich zapanował król44.''

Do plemion Słowian należą as-Sabraba i Dulaba i Namidżin, a to plemię jest najodważniejsze i najbardziej drapieżne wśród nich- i plemię zwane Sernin [Serbin (fonetycznie raczej zernin~czernin)], a to jest u nich poważane - i plemię Maza'na [Morawa(raczej Mazo'wszan)] i Haj'rawas [Horwatin(może Khojawa~Kujawian)] i Sasin [Sahin?(raczej Sasinów z Prus)] i Hasjabin [Gussanin(raczej Kaszubin~Kaszubów)]. Spośród tych plemion są takie, które wyznają chrześcijaństwo wedle obrządku jakobickiego a są i takie, które nie mają żadnej księgi [objawionej] i nie uznają żadnego prawa religijnego będąc poganami; a ród króla z tych [się wywodzi]. Plemię o którym wspomnieliśmy, że się nazywa Sernin [Serbin], palą siebie w ogniu gdy umiera ich wódz, i palą swoje wierzchowce. Postępowanie ich jest [w tym względzie] podobne do postępowania Hindusów [czym] oni łączą się ze wschodem a oddalają się od zachodu.''

wg (Słowianie Zachodni G. Labudy)